Είμαστε ίσως η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου ακόμη υπάρχουν μαθητικές παρελάσεις. Στην επικαιρότητα κυριαρχεί το ερώτημα αν καλώς μπήκε στην κληρωτίδα ο σημαιοφόρος του Δημοτικού αντί του γιατί δεν παίρνει επιτέλους την απόφαση να τις καταργήσει.
Είναι εντελώς απαράδεκτο να δίνουμε στα παιδιά μας στοιχεία στρατιωτικής εκπαίδευσης σαν υποχρέωση γενική και να αδιαφορούμε για την ουσιαστική τους ενημέρωση για το τι συνέβει, ποιοι πρωταγωνίστησαν, ποια ήταν τα ήθη και έθιμα του τότε, γιατί συνέβει. Θα ήταν προτιμότερο αντί των παρελάσεων στα σχολεία να γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως θεατρικά έργα, συζητήσεις, διαλέξεις.
Βέβαια αν συνέβαινε το ορθό και λογικό, η γνώση στον λαό επικίνδυνη εν τέλει θα ήταν. Διότι καλύτερα είναι το “πίστευε και μην ερεύνα” και πιστοί να παραμείνουμε στο “πατρίς, θρησκεία ορθοδοξία” έτσι ώστε να μείνουν ήσυχοι οι δανειστές μας ότι για τα επόμενα πολλά χρόνια δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή. Ακριβώς όπως συμβαίνει από την ίδρυση του νέο Ελληνικού κράτους.
Για αυτό “μεθαύριο” που την 28η Οκτωβρίου θα γιορτάσουμε όλοι μαζί να μαλώσουμε γιατί το δικό μου παιδί είναι καλύτερος μαθητής δημοτικού από το δικό σου ή και ποιο παιδί είναι περισσότερο Ελληνας από το άλλο. Όλοι μαζί να συνεχίσουμε να τραγουδούμε, πρωτάθλημα πάλι στον Πειραιά ή στην λεωφόρο ή στην Φιλαδέλφεια, οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, έξω οι βάσεις από την Ελλάδα, οι Τούρκοι θα μας πάρουν τα νησιά μας και άλλα πολλά. Στην εκκλησία δε την Κυριακή που θα ξαναβρεθούμε εκεί, να συνεχίσουμε να μιλάμε για το αν είναι σωστό από τα 15 να διαλέγει το παιδί το φύλο του. Εμείς και εσείς δηλαδή, που κάθε Κυριακή στην εκκλησιά πηγαίνουμε 🙂
Βέβαια εγώ ως αντιδραστικός, πνεύμα αντιλογίας και με πολλά προβλήματα συμπεριφοράς, ένα σκοτεινό πνεύμα που καλύτερα τελικά, στο σπίτι μου να κάθομαι.
