Η χειραγώγηση και κατεύθυνση του λαού είναι προϊόν υψηλής πολιτικής. Ο στόχος των πολιτικών είναι η εξουσία με κάθε μέσο.

Θυμηθείτε τι συνέβη τελικά την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου με το “Τσοβόλα δώστα όλα” με τα πακέτα Ντελόρ. Την εποχή του Κώστα Σημίτη με την ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων και το χρηματιστήριο. Με τον Γεώργιο Παπανδρέου με το εκπληκτικό “τα λεφτά υπάρχουν” και ακόλουθα του αντιμνημονιακού Αντώνη Σαμαρά που εφάρμοσε σκληρή λιτότητα. Πρόσφατα δε με τον Αλέξη Τσίπρα όπου το σκισμένο μνημόνιο με το πεντοζάλη, έγινε νέο μνημόνιο! Σίγουρα υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις όπως με την δίκη για το σκάνδαλο του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού ή ακόμη και με το σκάνδαλο Κοσκωτά. Υπάρχουν πολλές, πολλές άλλες που δεν γνωρίζουμε ή και γνωρίζουμε.

Η χειραγώγηση και κατεύθυνση του λαού δεν είναι “όπλο” της αριστεράς ή της δεξιάς αλλά της πολιτικής, δεν είναι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά του κάθε κόμματος που προσδοκά να κυβερνήσει.

Εμείς όπου προσφέρουμε τον χρόνο μας είτε σε βιοτεχνίες, βιομηχανίες, μικρές κ μεγάλες εταιρίες, πολυεθνικές. Εμείς οι δέκτες χειραγώγησης είτε χαμηλόμισθοι (εργάτες χωρίς προνόμια) είτε υψηλόμισθοι (εργάτες με προνόμια), εμείς ο λαός που ψηφίζουμε και “επιλέγουμε” τους εκάστοτε αντιπροσώπους, τι μπορούμε να κάνουμε;

Τίποτα ουσιαστικό, τίποτα δημιουργικό! Παραμένουμε εγκλωβισμένοι και βομβαρδισμένοι με πλήθος αδιάφορης πληροφόρηση (ΜΜΕ, Social Media). Αδυνατούμε να διαχωρίσουμε εγκαίρως το ψέμα από την αλήθεια.  Έχουμε παραδώσει το πάθος και την ελπίδα μας σε τρίτους και επαναλαμβάνουμε την ιστορία του Βυζαντίου όπου αιτία για όλα τα δεινά ήταν οι αμαρτίες άρα τιμωρία θεού, οι Λατίνοι ή οι Τούρκοι και σήμερα οι μετανάστες, οι Γερμανοί, η τρόικα, η κάθε προηγούμενη κυβέρνηση κ.λ.π.

Όταν πάλι με ζήλο διαβάζουμε τα νέα για την ανάπτυξη χωρών όπως η Εσθονία, η Βουλγαρία, η Ισλανδία, όπου μόλις λίγα χρόνια πριν ακούγαμε ότι “Εμείς δεν θα γίνουμε Εσθονία, Βουλγαρία κ.λ.π” τότε συνεχίζουμε να διοχετεύουμε τον θυμό και την απογοήτευσή μας:

  • στους εαυτούς μας – κατάθλιψη, αυτοκτονίες – θάνατοι,
  • στους άλλους – φανατισμός, ρατσισμός,
  • στην φύση – καίγοντας, μολύνοντας την,
  • στο αστικό περιβάλλον – βρομίζοντας το,
  • στα γήπεδα – διαφθορά, βία,
  • στις οικογένειές μας – αύξηση διαζυγίων.

Διέξοδο από την κρίση δεν γνωρίζω, διέξοδο από την απογοήτευση όμως υπάρχει:

Σε ατομικό επίπεδο ας γίνουμε ξανά αγωνιστές,  ανοιχτόμυαλοι, καλλιεργημένοι πνευματικά έτσι ώστε να προστατευθούμε από όσα ακούμε. Ας φροντίσουμε πρώτα τον εαυτό μας, παύοντας να κατηγορούμε τους άλλους, σταματώντας να τιμωρούμε το περιβάλλον μας (πόλη, χωριό, γειτονιά, σπίτι, οικογένεια, εργασία). Ας ξεκινήσουμε να διεκδικούμε ένα καλύτερο αύριο βάζοντας τον πρώτο λίθο ομορφιάς, ευγένειας, πολιτισμού, εμείς καθημερινά στην δουλειά, στην κίνηση, στο σπίτι, παντού.

Αν ο ΕΝΑΣ γίνουν ΠΟΛΛΟΙ ίσως τότε η Ελπίδα να ξανά έρθει! Αν ακόμη, στην σημαία πιστεύετε τότε πάρτε την στα χέρια σας, φορέστε την.