Ποιος θα μας σώσει τελικά; Που είναι ο Μεσσίας να μας λυτρώσει από τα βάσανα μας. Τόσες χιλιετίες περάσανε πότε θα έρθει επιτέλους;
Μα γιατί περιμένουμε κάποιον να μας σώσει; Ίσως γιατί φοβόμαστε πολύ και γνωρίζουμε ότι καμία πολιτική δύναμη ή εξουσία μπορεί να μας βοηθήσει. Αυτήν την απογοήτευση που νοιώθουμε, την χωρίς ελπίδα για ένα “καλύτερο αύριο” είναι τελικά συναισθήματα που έχουν φωλιάσει μέσα μας, στο DNA μας.
Πριν από χιλιάδες χρόνια οι μονοθεϊστικές θρησκείες μας δώσανε μια λύση και αυτή ήταν ο Παράδεισος, οι κήποι της Εδέμ. Εκεί θα βρούμε την απόλυτη κ αιώνια ευτυχία μα περιμένοντας και πάλι τον Μεσσία. Εμείς παραδοσιακά παραμένουμε ψυχικά εγκλωβισμένοι σε βουλές αυτοκρατόρων, βασιλιάδων, σήμερα πρωθυπουργών “δημοκρατικά” εκλεγμένων.
Τελικά ποια αριστερά ή και δεξιά πολιτική, μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα τις ανθρώπινες μας ανάγκες; Αν αποκτήσω αυτό που χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένος, αυτά που πραγματικά έχω ανάγκη τότε πιθανά θα πάψω να φοβάμαι!
Για την προσωπική μου ευημερία προσπαθώ μα γνωρίζω ότι, η δική μου ευημερία εξαρτάται, αλληλεπιδρά και με την δική σου ευημερία. Πως μπορώ εγώ ψυχή κ σώματι να ευημερώ εις βάρος άλλων συνανθρώπων μου; Πως μπορώ εγώ να απολαμβάνω κέρδη μηνός, που εσύ όλη την ζωή σου να εργάζεσαι, δεν πρόκειται να τα αποκτήσεις;
Εάν όμως το έχεις πετύχεις γιατί είσαι ικανότερος, εξυπνότερος ή και τυχερότερος, τότε φρόντισε την γειτονιά σου, την πόλη σου, φρόντισε τους συμπολίτες σου που δεν μπορούν! Αν μοιραστείς μερίδιο από την επιτυχία σου με έργα προς την κοινωνία σου, την ψυχή και την υστεροφημία σου θα θρέψεις, με ευτυχία όσων αδυνατούν.
Τελικά ποιος – ποια θα μας σώσει; Νομίζω μόνοι μας θα σωθούμε τελικά!
