Μία αριστερή γροθιά με δεξιά χροιά ή μια δεξιά γροθιά με αριστερή αντίληψη;

Παρακολουθώ με ιδιαίτερη προσοχή τις πολιτικές εξελίξεις και ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη πολιτική θέση από την αριστερά. Όταν βέβαια αναφέρομαι στην αριστερά, εννοώ όλη την αριστερά και όταν λέω όλοι, εννοώ όλους τους ανθρώπους που νιώθουν αλληλέγγυοι στους αδύναμους, που πιστεύουν στο κράτος πρόνοια και ταυτόχρονα επιθυμούν ελευθερία στο δικαίωμα του επιχειρείν και της κερδοφορίας.

Η κερδοφορία ή εμπορικό κέρδος, δίνει νόημα και ουσία στο να προσπαθείς και να δημιουργείς. Είναι το αλάτι και το πιπέρι σε ένα πετυχημένο φαγητό και αναφέρομαι ειδικά σε αυτή διότι όλοι φίλοι μου “κομμουνιστές” βγάζουν σπυριά με το άκουσμα της. Ξεχνούν βέβαια ότι ήταν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα, λειτουργίας των πρώτων κοινωνιών και εκφραζόταν με την συγκέντρωση αγαθών επιβίωσης. Έλαβε καπιταλιστική μορφή με την δημιουργία των νομισμάτων και εξελίχθηκε όπως όλα, σε αυτήν την ΓΗ. Ταυτόχρονα νιώθω ότι η ύπαρξη και λειτουργία των κομμάτων της λεγόμενης αριστεράς τους μέσα και σύμφωνα με τους κανόνες του ισχύοντος καπιταλιστικού συστήματος, τα καθιστά μέρος του. Για την ύπαρξη και λειτουργία του συστήματος είναι απαραίτητο να υπάρχει η αντίθεση και τα άκρα, όπως το μαύρο και άσπρο, το καλό και κακό έτσι και στο καπιταλιστικό σύστημα, ο δεξιός με τον αριστερό τρόπο σκέψης.

Ο αριστερός τρόπος σκέψης είναι που μας κληροδοτεί ενέργεια – έμπνευση για αλλαγή, κριτική και πιθανή παύση ισχυόντων κανόνων ζωής, δημιουργία νέων, έκφραση της Ελπίδας για τον Άνθρωπο και όχι για το σύστημα!

Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν γιατί όντας παρόντες σε ένα καπιταλιστικό δυτικό σύστημα που βρίσκεται σε παρακμή με γειτονία με Ανατολικά Απολυταρχικά ή και Θρησκευτικά Συστήματα (Ρωσία, Τουρκία, Μουσουλμανικές & Ασιατικές χώρες) που οι κανόνες λειτουργίας τους παραπέμπουν σε προηγούμενους αιώνες, η αριστερά δεν έχει αδράξει ακόμη την ευκαιρία και να παρουσιάσει τον εναλλακτικό δρόμο, τον δρόμο που θα έπρεπε να ονειρευόμαστε για να διαβούμε όχι μόνο εμείς οι Ελληνες, θα έλεγα όλοι και εννοώ ΌΛΟΙ.
Νομίζω ότι, με αυτόν τον τρόπο δεν θα επιβεβαιώσουμε μύθους και εικασίες όπως έχουν παρουσιαστεί σε μυθιστορήματα, ταινίες όπου εμφανίζεται η κυριαρχία ενός απολυταρχικού συστήματος και εμείς οι άνθρωποι είμαστε χωρισμένοι σε ομάδες εργασίας και αναπαραγωγής, χωρίς κανένα δικαίωμα στο σκέπτεσθαι και ονειρεύεσθαι αλλά θα δημιουργήσουμε νέους.

Το μήνυμα λοιπόν θα έπρεπε να είναι:

  • Αλλαγή
  • Ανάπτυξη
  • Δικαιοσύνη
  • Δημοκρατία
  • Ελπίδα
  • Ευημερία

Ίσως θα έπρεπε το ΚΚΕ να πάψει να χρησιμοποιεί το σφυροδρέπανο – σύμβολο ενός παλαιότερου απολυταρχικού καθεστώτος με σαφέστατη επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί και πλαισιωθεί από τεχνοκράτες έτσι ώστε η πρόταση εξουσίας να έχει ουσιαστικό υπόβαθρο, η ΔΗΜΑΡ να φροντίσει λίγο την επικοινωνία της και να εκ μοντερνιστεί, οι Οικολόγοι απλά να ενσωματωθούν και να συνυπάρξουν στο νέο σχήμα και όλοι μαζί να αναγνωρίσουν τα λάθη του παρελθόντος διότι ανήκαν στο σύστημα, υπάρχουν χάρη σε αυτό και πιστά το υπηρέτησαν τα προηγούμενα χρόνια. Όλοι μαζί λοιπόν σαν μια γροθιά που πέρα την δυναμική και τον ενθουσιασμό θα προτείνουν με τεχνοκρατικές αντιλήψεις την διαχείριση της χώρας, ως μιας εταιρίας και πέρα από κάθε αμφισβήτηση εγγράφως, θα παρουσιάσουν την πρόταση τους για αξιολόγηση κάνοντας χρήση την δύναμη του διαδικτύου.

Όσον αφορά τα Εθνικά / Θρησκευτικά ζητήματα ίσως ήρθε η ώρα για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών πρωτίστως με την Εκκλησία και μετά με τους γείτονες μας. Ίσως έτσι επιτέλους κατανοήσουμε, ποια είναι η διαφορά της Hellas από την Greece, να απαντηθεί το ερώτημα: Ελληνας είναι μόνο ο Χριστιανός Ορθόδοξος και αν Ναι τότε ποια είναι η σχέση μας με τους Αρχαίους που τόσο πολλοί μνημονεύουμε. Μπορεί να έρθει η στιγμή για να αποφασίσουμε αν θα συνεχίζουμε οικιοποιούμαστε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία ή θα γυρίσουμε πλευρό και περήφανα θα ζούμε ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία, σε αυτόν τον μαγικό τόπο, που τον ζεσταίνει ο ήλιος και τον δροσίζει η θάλασσα. Εδώ που άνθισε και μεγαλούργησε ο γηγενής πληθυσμός, χιλιάδες χρόνια πριν υπάρξει η Εκκλησία και που το μετέπειτα άνοιγμα κάθε κεριού της ήταν ένα ακόμη σβήσιμο της Ελλαδικής φλόγας, του Ελλάνιου Φωτός.

Μην βιαστείτε όμως, διότι η ξεκάθαρη πρόταση της αριστεράς ίσως είναι δύσκολο να επικοινωνηθεί. Το σύστημα φροντίζει για αυτό και αντί να ασχολούμαστε με τις προτάσεις, δημιουργούμε παρεξηγήσεις και ασχολούμαστε άλλοτε με επίορκους πολιτικούς, κακούς γείτονες, γνωστούς αγνώστους, την Τζούλια, χρεοκοπημένους σχεδιαστές, σήμερα με τους Χρυσαυγίτες. Όσο δε για τους τελευταίους, που αποτελούν μια κακή εξέλιξη των Επενιτών, ας καταταγούν ως Μόνιμοι στον Ελληνικό Στρατό – τους χρειάζονται και ας αφήσουν εμάς στα πολιτικά διότι: εμείς μπορούμε να τους ανεχθούμε … αλλά εκείνοι όχι εμάς!

Αναρωτιέμαι τελικά είμαι μόνος μου εδώ, σήμερα;