Γεννηθείς το 1971, μεγάλωσα χωρίς ανέσεις, φτωχικά θα έλεγα στην Καλλιθέα. Ως οικογένεια, οικονομική άνεση δεν είχαμε αλλά αυτό δεν με προστάτεψε όσο τελικά θα έπρεπε. Την χρυσή δεκαετία 1999-2009 έμαθα να ξοδεύω, να δανείζομαι, να ψευτοζώ-ευημερώ. Αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο (άλλαξα άλλα δυο μέχρι το 2009), έπαιξα στο Χρηματιστήριο,  με αλαζονεία αντιμετώπισα την ζωή, γεύτηκα ακριβές κουζίνες, ψώνιζα μόνο από τον Βασιλόπουλο, τα λαχανικά μου το ίδιο ή και από γνωστή αλυσίδα μαναβικής και γενικότερα απόλαυσα άπλετο υλισμό, θέα Αθήναι και ψευτοχλιδή.

Σήμερα (14/10/2012), έχουν αλλάξει όλα! Μετά από τρία (3) χρόνια κρίσης που σημάδεψαν για τα καλά την ζωή μου, αναρωτιέμαι πώς με λιγότερα λεφτά αλλά με ακριβότερη καθημερινότητα μπορώ να ζω. Στην Λαϊκή με γνωρίζουν οι περισσότεροι, αντικατέστησα του “πουλιού το γάλα” με άλλα σουπερμάρκετ, παντοπωλεία, οι ακριβές κουζίνες μεταφέρθηκαν στο σπίτι μου και αντικαταστάθηκαν από την μαγειρική όπου πέρα από χαλάρωση, το σπιτικό φαγητό με έχει αδυνατίσει, δυναμώσει και οπλίσει με αυτοπεποίθηση.

Γιατί όμως, λειτούργησα κατ αυτό τον τρόπο στα χρόνια της “ευημερίας”;

Ίσως γιατί, ο μικρόκοσμος μου, φρόντισε για την πνευματική μου αποπλάνηση σε συνεργασία με το “σύστημα” που με εκπαίδευσε να βλέπω σύμφωνα με τα καταναλωτικά πρότυπα και όχι με τα δικά μου μάτια. Δικαιολογίες πολλές μπορώ να βρω και αιτίες ακόμη περισσότερες. Αλήθεια όμως είναι πως αν δεν αλλάξω εγώ ο ίδιος τον τρόπο που επιλέγω, που εργάζομαι, που ζω, δύσκολα θα επιβιώσω εξελίσσοντας την ύπαρξη μου.

Αναζητώ κάτι Εναλλακτικό που θα με βοηθήσει αλλά και με την συμμετοχή μου, αμφίδρομα να αλληλεπιδράσω. Θέλω να πάψω να είμαι Αμέτοχος! Δεν θέλω να ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που από τον καναπέ τους ασκούν κριτική για τα πάντα, ούτε αυτών που φορούν παρωπίδες και ως καλά άλογα σέρνουν αξιόπιστα την άμαξα τους, αλλά ούτε αυτών που ως Νέοι Επαναστάτες αντιδρούν σε όλα και με αναρχικό, φιλολαϊκό – φιλεργατικό μανδύα, λεηλατούν όποια έκφραση ελεύθερης και ανατρεπτικής πρότασης υπάρξει.

Ανήκω σε αυτούς, που: ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις και κοινό-οικονομικές τάξεις:

  • Δεν επηρεάζονται από την  θρησκεία,  το χρώμα, την εθνικότητα, κ.λ.π.
  • Νιώθουν ότι η Παγκόσμια Κρίση ήρθε για να Εξουδετερώσει όποια Ανθρώπινα Εμπόδια υπήρχαν για την επίτευξη της Πλήρης Εξαρτημένης Ζωής – Υπακοής,
  • Πιστεύουν ότι το σημερινό οικονομικό σύστημα, δεν πρόκειται να επιλύσει το βιοποριστικό πρόβλημα κανενός μας,
  • Επιθυμούν ένα διαφορετικό και πιο ανθρώπινο μέλλον για τα παιδιά τους,
  • Φροντίζουν για μια εναλλακτικότερη μορφή εργασίας εξαρτημένη από την αλληλεγγύη και
  • Προσδοκούν για αυτή την Αλληλεγγύη για όταν Εκείνοι δεν θα μπορούν.

Αναζητώντας συνανθρώπους μου, με τις ίδιες ανάγκες και οράματα, σερφαρα στο διαδίκτυο όταν τυχαίως επισκέφθηκα τον ιστότοπο http://athensfest-economyofsolidarity.weebly.com/. Τους γνώρισα, μίλησα μαζί τους, ανακάλυψα την ύπαρξη ομάδων που συμβάλουν στην καλλιέργεια της ελπίδας και του πολιτισμού! Αλληλεπίδρασα όσο μπορούσα στο 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας & Συνεργατικής Οικονομίας που έγινε τον Οκτώβριο του 2012.

Ελπίζω να είναι μόνο η αρχή!