Τίποτα δεν ήταν τυχαίο, εμείς αγνοούσαμε! Ασυγχώρητοι όμως οι πολιτικοί που ακόμη και σήμερα επιμένουν για το αντίθετο. Πότε ξεκίνησαν όλα, ίσως πολύ νωρίτερα από ότι φανταζόμαστε σήμερα.
Στις 27/6/1995 μετά την σύνοδο κορυφής στις Κάννες, ο Ανδρέας Παπανδρέου σε συνέντευξή του είχε εκφράσει τα συμπεράσματά του. Βέβαια τότε ασχολούμασταν με την Δήμητρα Λιάνη και όχι με τον πρωθυπουργό της χώρας. Δεν μου ήταν συμπαθής πολιτικός και δεν υποστήριζα το κόμμα του, ομολογώ όμως ότι σήμερα με εξέπληξε ο τότε λόγος του και πιθανά αυτό να με οδηγήσει να διαβάσω περισσότερα για αυτόν τον πολιτικό.
Αναρωτιέμαι, αυτοί που τον ακούγαν τι σκεπτόντουσαν; Τους αναγνωρίζετε; Δώστε προσοχή από το 3ο λεπτό και μετά
” … τι ρόλο παίζουν οι εθνικές κυβερνήσεις, εμείς νομίζω ότι πάμε σε ένα είδος συρρίκνωσης της εθνικής δύναμης, αλλά όχι στον βωμό μιας συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας, στον βωμό των κρίσεων των συμφερόντων, συμφερόντων όταν λέω ρητά, δεν θέλω να αποκαλύψω ονόματα – ποιοι μίλησαν γιατί … λέγω όμως ότι υπάρχει σαφές σχέδιο για την μηδενοποίηση των Ελληνικών κυβερνήσεων οι οποίες δεν θα μπορούν να παίξουν δημοκρατικά αποτελεσματικό ρόλο αλλά θα υπόκεινται στις κατευθύνσεις από το διευθυντήριο, αυτή είναι μια δυσάρεστη ερμηνεία, δεν λέω ότι θα φύγουμε από την ένωση δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι αλλά θα δώσουμε μάχες όμως και ο λαός πρέπει να περιμένει εν εγρήγορση οι μάχες δεν είναι στο μέτωπο οι μάχες θα είναι μέσα στην κοινωνία μέσα στην οικονομική δύναμη αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη πολύ σοβαρά …”
Αυτά είπε για την Ελλάδα και το Διευθυντήριο, για τις κοινωνικές μάχες και τα συμπεράσματα δικά σας αφού πρώτα ακούσετε και τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ένα χρόνο αργότερα στο 6ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
